Video oyunları uzun yıllar boyunca yalnızca eğlence aracı olarak görülse de, özellikle PlayStation ve PSP gibi platformların etkisiyle birer anlatı aracına dönüştüler. Artık bir oyun sadece görevleri tamamlamakla ilgili değil, aynı zamanda oyuncuya duygusal bir yolculuk yaşatmakla da ilgilidir. Bu anlatı gücü, özellikle “best games” listelerine giren yapımlarda kendisini en net şekilde gösterir.

PlayStation oyunları arasında hikâye odaklı olanlar genellikle daha çok öne çıkar. Detroit: Become Human, oyuncunun verdiği kararların oyunun kaderini belirlediği bir anlatı deneyimidir. Bu deneme bonusu oyun, interaktif hikâye anlatımının ne kadar derinleşebileceğini ve oyuncuyu ne denli etkileyebileceğini kanıtlar. Until Dawn ve Heavy Rain gibi yapımlar da aynı kulvarda ilerlerken, video oyunlarını adeta birer roman ya da film gibi yorumlamamıza olanak tanır.

PSP oyunları da sınırlı alanda bu anlatı gücünü taşımaya çalıştı. Özellikle Crisis Core: Final Fantasy VII, duygusal yapısıyla PSP’nin hikâye anlatımı açısından ne kadar etkili olabileceğini gösterdi. Zack Fair karakteri etrafında gelişen olaylar, Final Fantasy evrenine farklı bir boyut kazandırdı ve oyunculara unutamayacakları bir deneyim sundu.

Bu bağlamda, anlatı gücü yüksek olan oyunlar sadece geçici bir popülerlik kazanmakla kalmaz, aynı zamanda zamanla klasik hâline gelir. Oyunlardaki hikâye derinliği, onları sadece oynanabilir içerik olmaktan çıkarıp sanat eseri seviyesine taşır.